Z początkiem 2025 roku w życie weszły istotne zmiany w przepisach ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, polegające przede wszystkim na wprowadzeniu do ustawy definicji „budynku” i „budowli”.

Właściciele nieruchomości, którzy skorzystali z preferencji pozwalającej na wydłużenie terminu do złożenia deklaracji podatkowej DN-1 do 31 marca 2025 roku mają jeszcze trzy tygodnie, aby przeanalizować obiekty znajdujące się na swoich nieruchomościach celem weryfikacji  prawidłowej ich klasyfikacji.

Z kolei osoby, które złożyły już deklaracje podatkowe mogą zweryfikować je pod kątem zgodności z nowymi przepisamii w razie konieczności złożyć korektę.

To dobry moment, aby przeprowadzić audyt obiektów budowlanych istniejących na nieruchomości i zweryfikować, czy podlegają one pod nowe przepisy, a co za tym idzie, czy mogą zostać opodatkowane inaczej, niż w poprzednich latach.

Kluczowe zmiany wprowadzone nowelizacją – gdzie jest „haczyk”?

Ustawa zmieniająca min. ustawę o podatkach i opłatach lokalnych wprowadziła definicje budynku, budowli, obiektu budowlanego i robót budowlanych. Wprowadzone zmiany są dobrym momentem na dokonanie inwentaryzacji obiektów znajdujących się na nieruchomości, celem zweryfikowania czy podatek od nieruchomości jest odprowadzany we właściwej wysokości.

Zgodnie z nowelizacją „budowlą” jest:

1. obiekt niebędący budynkiem, wymieniony w załączniku nr 4 do ustawy, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość jego użytkowania zgodnie z przeznaczeniem,
2. elektrownia wiatrowa, elektrownia jądrowa i elektrownia fotowoltaiczna, biogazownia, biogazownia rolnicza, magazyn energii, kocioł, piec przemysłowy, kolej linowa, wyciąg narciarski oraz skocznia, w części niebędącej budynkiem – wyłącznie w zakresie ich części budowlanych,
3. urządzenie budowlane – przyłącze oraz urządzenie instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, oraz inne urządzenie techniczne, bezpośrednio związane z budynkiem lub obiektem, o którym mowa w lit. a, niezbędne do ich użytkowania zgodnie z przeznaczeniem,
4. urządzenie techniczne inne niż wymienione w lit. a–c – wyłącznie w zakresie jego części budowlanych,
5. fundamenty pod maszyny oraz pod urządzenia techniczne, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową

– wzniesione w wyniku robót budowlanych, także w przypadku, gdy stanowią część obiektu niewymienionego w ustawie.

Składając deklarację podatkową praktycznym problemem może okazać się przede wszystkim przesądzenie, czy dany obiekt w ogóle został wzniesiony w ramach robót budowlanych, a jeśli tak, to czy jest urządzeniem budowlanym czy też urządzeniem technicznym – co ma istotny wpływ na sposób opodatkowania. Urządzenia budowlane są opodatkowane podatkiem w wysokości 2% wartości urządzenia, natomiast urządzenia techniczne podlegają opodatkowaniu jedynie w zakresie części budowlanych, przez co podatek jest oczywiście niższy. Dla przykładu – o ile nie ma wątpliwości co do tego, że ogrodzenie stanowi budowlę podlegającą opodatkowaniu od jego wartości, o tyle trudności w określeniu właściwej podstawy opodatkowania pojawiają się przy elementach ruchomych np. bramach sterowanych zdalnie, których wartość w porównaniu do ogrodzenia, może być znacznie wyższa.

Kluczowe jest również zweryfikowanie, czy dany obiekt powstał w ramach robót budowlanych tj. prac polegających na budowie, odbudowie, rozbudowie, nadbudowie, przebudowie lub montażu, do których stosuje się przepisy ustawy Prawo budowlane – co może być szczególnie utrudnione w przypadku zamontowanych na nieruchomości „gotowych” obiektów budowlanych podlegających wyłącznie przymocowaniu do gruntu bądź osadzeniu, które do tej pory nie były opodatkowane.

Oprócz wprowadzenia nowych definicji budynku i budowli, nowelizacją do ustawy wprowadzono załącznik, w którym zawarto wykaz obiektów uznawanych za budowle. Dla przykładu, wśród nich znalazła się m.in. waga samochodowa, która przed nowelizacją stanowiła przedmiot sporów z organami podatkowymi.

Zweryfikowanie obiektów budowlanych i ich właściwa kwalifikacja w deklaracji podatkowej mogą stanowić szansę na obniżenie podatku od nieruchomości, a także zminimalizować ryzyko związane ze skutkami niewłaściwie złożonej deklaracji podatkowej. To w jaki sposób właściciele zakwalifikują obiekty może być dla organu wiążące w kolejnych latach i może stanowić podstawę określenia wymiaru podatku.

Z uwagi na fakt, że definicje wprowadzone nowelizacją przysparzają wielu wątpliwości interpretacyjnych, są niejednoznaczne, to trudno mówić o schematach czy „zero – jedynkowej” możliwości kwalifikacji obiektów. Każda nieruchomość powinna wobec tego zostać poddana indywidualnej analizie, a wskazane w najbliższej deklaracji kategorie obiektów przemyślane, aby możliwie dobrze, ale i z korzyścią dla podatnika, wskazać podstawy wymiaru podatku.

Autor:

Adrianna Janicka

Martyna Świderska